Ook de derde uitwedstrijd op natuurgras werd geen onverdeeld succes voor Alverna. Werd er de vorige keren verloren, nu werd er in ieder geval nog een punt gehaald. Op de zeer slechte grasmat in Heesch was het Alverna die de eerste speldenprikjes uitdeelde. Een schot van Cas van der Wal was te slap en het schot van Johnny Dobson, over de te ver voor zijn doel staande doelman, ging naast. De omslag was na tien minuten toen Derek de Bruijn het achterin iets te ‘voetballend’ wilde oplossen. Jari van Ginkel en Yassine Aarab konden dit eendrachtig ten koste van een hoekschop repareren. Maar uit deze hoekschop volgde een grote kans voor HVCH’s Marco van Lokven. Ook in de volgende Heesche aanval kwam Alverna goed weg doordat scheidsrechter Meijers de kansrijke aanval geen voordeel gunde. Hierna ging HVCH steeds meer geloven in een goed resultaat en zette met veel energie en werklust Alverna onder druk. Dit resulteerde na ruim een half uur in de 1-0 voorsprong door Marco van Lokven. Na dit doelpunt besefte Alverna dat het vandaag met voetbal over de grond niet zou lukken en dat er meer strijd geleverd diende te worden. Dit lukte maar mondjesmaat en het was aan HVCH-doelman Mike van Nuland te danken dat de ruststand toch 1-1 werd. Hij ging geweldig in de fout en Sander Bisseling was er als de kippen bij om dat af te straffen.
Ook na rust was HVCH de bovenliggende partij. Ook nu weer pakte de ploeg de meeste ‘tweede ballen’ en kon van daaruit verder. Een verkeerde interpretatie van agressiever spelen leverde Bart Schiks na 60 minuten een rode kaart op. Met geel op zak ging hij er te wild in op de helft van de tegenstander en kreeg zijn tweede gele kaart. Het werd al snel duidelijk dat het met tien man een hele kluif zou worden om hier een resultaat te halen. Dat het toch nog een punt opleverde was oa. te danken aan Robert Zaalman, die net als de hele Alverna verdediging regelmatig moest ingrijpen. Zijn beste/ belangrijkste redding was in blessuretijd toen hij zich voor een schot wierp en zo redding bracht. Deed Alverna aanvallend nog iets in de tweede helft? In ieder geval niet genoeg om HVCH aan het wankelen te brengen, daarvoor was het vandaag te ‘vleugellam’. Na de wissels van Mbila en Dobson kwamen er in de slotfase nog wat mogelijkheidjes. Invaller Danny Meijer kwam een teenlengte te kort om een pass van Sander Bisseling mee te nemen en zo kansrijk te worden. De andere invaller Arthur vd Eeckhout dwong met een vlammend schot doelman van Nuland tot een redding en vlak voor tijd kwam een voorzet, na een rush van Jari van Ginkel, net achter hem. En zo bleef de 1-1 op het ook al haperende scorebord en daarmee kon Alverna het meest tevreden zijn.
Kunnen we na vandaag concluderen dat Alverna niet meer van echt gras houdt, of houdt het niet van slechte grasmatten? Na de derde wedstrijd op ‘gras’ kunnen we wel stellen dat kunstgras misschien niet alles is, maar drie keer spelen op dit soort erbarmelijke grasvelden is nog minder. Ook zal ontwenning een rol kunnen spelen. We zijn nu sinds begin Augustus bezig, ruwweg berekend heeft de selectie 110 uur op het veld gestaan (trainingen en wedstrijden). Daarvan zijn er vier wedstrijden (1x beker) op natuurgras gespeeld (8 uur, incl warming-up). Dat is slechts 7% van de totale speeltijd. Met nog drie uitwedstrijden op echt gras zal dat percentage niet veel wijzigen en zal er om kampioen te worden ook op gras punten gehaald moeten worden.
Opstelling: Robert Zaalman, Dennis Arts, Jari v Ginkel, Derek de Bruijn, Yassine Aarab (’76 Job Gielen), Mels Lantang, Cas van der Wal, Owen Mbila (’70 Arthur vd Eeckhout), Sander Bisseling, Johnny Dobson (’76 Danny Meijer), Bart Schiks (’60 Rode kaart).
Groet, Henny Remmers